ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΝΕΚΡΑ

            

Κι αν τ’ αστέρια κρατούσα αγκαλιά

να σε βρω, τώρα πια ειν’ αργά
στου θανάτου του δρόμους γυρνώ
στους νεκρούς παραμύθια να πω..

Με στοιχειώνουν τα λάθη του χθες
πάθη άρρωστα, φυγές,, εμμονές
κι ένα δάκρυ στον ώμο κυλά
να σε βρω τώρα πια είναι αργά..

Δεν υπάρχει σκοτάδι στο φως
μα ένας άγγελος πέφτει νεκρός
και ξεσπάει βροχή στην καρδιά
στον παράδεισο φώτα υγρά..

Με τ’ αστέρια μιλούσα θαρρώ
κάπου- κάποτε, κάποιον καιρό
στο ενδιάμεσο έχω χαθεί
ζω ή πέθανα, ποιος θα μου πει;
Αnna P… 3