...

Ο θάνατος

Δεν ενδιαφέρεται για την ώρα

Αν νύχτωσε η μόλις ξημέρωσε

Αν έχει λιακάδα η αν βρέχει

Αγνοεί παντελώς κάθε εποχή

Κάθε συναίσθημα, κάθε σου έννοια

Δεν θα σε προειδοποιήσει

Δεν θα σου τηλεφωνήσει

Δεν θα σου γράψει κάποιο ποίημα

Δεν θα διανοηθεί να σου στείλει e-mail

Ούτε όμως και με κάποιον άλλον τρόπο θα σε ενημερώσει

Ο θάνατος διάολε

Θα σε επισκεφτεί μόνον όταν και όποτε

Εκείνος γουστάρει

Παθιασμένος εραστής, έτοιμος πάντα

Εκείνο που δεν μπόρεσε άλλος να πάρει

Το νου σου να γδάρει

Την ψυχή σου για πάντα να πάρει

Δεν ενδιαφέρεται αν έζησες όλα όσα ήθελες

Αν πρόλαβες να κάνεις όσα ονειρεύτηκες

Δεν τον ενδιαφέρει αν είσαι νέος

Αν έχεις όλη την ζωή μπροστά σου

Αν ονειρεύεσαι ακόμα, αν ερωτεύτηκες

Αν αγαπάς

Θα σε βρει όπου και να σαι

Και τότε κανείς 

Κανείς να σε προστατέψει

Απ’ όσους σ’ αγάπησαν δεν θα βρεθεί

Νικητής

Πάντοτε νικητής βγαίνει ο γαμημένος

Ό, τι κι αν του δώσεις, ό, τι κι αν του υποσχεθείς

Ό,τι και αν πεις πως για κείνον θα κάνεις

Ο θάνατος διάολε

Έρχεται πάντα τις στιγμές που αφήνεσαι

Έρχεται όταν φιλάς, όταν μιλάς

Όταν τραγουδάς και αγκαλιάζεις

Έρχεται όταν περπατάς, όταν ταξιδεύεις

Όταν ζεις και ονειρεύεσαι την επόμενη μέρα

Έρχεται τις στιγμές που πίνεις το ποτό σου

Τις στιγμές που αναπολείς το παρελθόν

Τις στιγμές που παίζεις με τα παιδιά σου

Έρχεται όταν κοιμάσαι, όταν διαβάζεις και γράφεις

Όταν είσαι στο θέατρο, στο δρόμο

Όταν περπατάς στη βροχή

Έρχεται τις στιγμές που κάνεις έρωτα

Έρχεται.. 

Έρχεται.. 

Έρχεται

Και τότε ο κόσμος διαλύεται

Τότε είναι φίλε μου

Η στιγμή που γαμιούνται τα πάντα

Και κανείς

Θεέ μου κανείς, κανείς δεν βρέθηκε από εσάς 

Μια φορά μονάχα να του πει;

Πόσο άδικη κάνει ο θάνατος,

Πόσο μαύρη γι’ αυτούς που μένουνε πίσω

Τώρα πια την ζωή

Κανείς;

Κανείς;

Γιατί δεν βρέθηκε, ποτέ κανείς;

Anna P… 

ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ

Κάτι τέτοιες στιγμές,

σε θυμάμαι

Μυστικά, ταξιδεύω κοντά σου

Κι είναι όλα, όπως και τότε

όλα μοιάζουν με χθες

Οι γεύσεις, τα χρώματα, οι μυρωδιές

το γιασεμί.. ο ευκάλυπτος

Τα θλιμμένα αστέρια,

που κάποτε οι δυο μας αγγίξαμε

Οι άγριες τρικυμίες της ψυχής μου

στις κρυφές και αιχμηρές,

θύμησες των περασμένων, αιμορραγούν.

Κάτι τέτοιες, 

διαβολεμένες στιγμές, που τα πάντα με πνίγουν

ο χρόνος παγώνει.

Και η ποίηση…

θάνατος γίνεται, σ’ ό,τι γυμνό αντικρίζω!..

Anna P… 

ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ

Διαβάζω την ωραία κοιμωμένη

δακρύζω και αρχίζει να νυχτώνει

με βλέπουνε οι φίλοι μου θλιμμένη

μα κείνο δεν θα δουν που με σιμώνει.

Κρατάει η μοναξιά μου ένα μολύβι

και ποιήματα σκαλίζει αρρωστημένα

ο κόσμος, η κατάντια του με θλίβει

τα όνειρα που φύγαν ηττημένα.

Κοράκια απ’το παράθυρο κοιτάζουν

σε μια άβυσσο τα σώματα καήκαν

τα πένθιμα ματάκια με τρομάζουν

τα χρόνια που απ’ τα χέρια μας χαθήκαν.

Πώς άλλαξε η σιωπή τα παραμύθια;

Κι αυτά που γράφω τώρα δεν πιστεύω

μας έγινε ο θάνατος συνήθεια

το γέλιο σου με ψέματα ληστεύω.

Αργά, πολύ αργά, θα έρθει η γνώση

μα τότε θα πετάξουν σαν πουλιά

εκείνοι που στ’ αλήθεια σ’ είχαν νιώσει

και κρύβονταν στην άδεια σου αγκαλιά.

Μονάχοι θα νυχτώνουμε στη λύπη

με δάκρυα θ’ ανθίζουν οι καιροί μας

και θάναι μακριά ό,τι μας λείπει

σα θάλασσα που στέρεψε η ψυχή μας..

Anna P… 

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΝΕΚΡΑ

            

Κι αν τ’ αστέρια κρατούσα αγκαλιά

να σε βρω, τώρα πια ειν’ αργά
στου θανάτου του δρόμους γυρνώ
στους νεκρούς παραμύθια να πω..

Με στοιχειώνουν τα λάθη του χθες
πάθη άρρωστα, φυγές,, εμμονές
κι ένα δάκρυ στον ώμο κυλά
να σε βρω τώρα πια είναι αργά..

Δεν υπάρχει σκοτάδι στο φως
μα ένας άγγελος πέφτει νεκρός
και ξεσπάει βροχή στην καρδιά
στον παράδεισο φώτα υγρά..

Με τ’ αστέρια μιλούσα θαρρώ
κάπου- κάποτε, κάποιον καιρό
στο ενδιάμεσο έχω χαθεί
ζω ή πέθανα, ποιος θα μου πει;
Αnna P… 3

ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΜΟΥ ΠΟΙΗΜΑ

Το ωραιότερο μου ποίημα είσαι εσύ

πίσω σου η θάλασσα, ο ουρανός πιο πάνω.

Ένα σου άγγιγμα κι αξίζει η ζωή, μα

μέσα στα χέρια σου εγώ θέλω να πεθάνω.

Το ωραιότερο μου ποίημα είσαι εσύ

τις νύχτες του έρωτα εσύ γίνεσαι φεγγάρι.

Δεν ψάχνω τη χαμένη λογική

μ’ αρέσει που ‘μαστε το πιο τρελό ζευγάρι.

Το ωραιότερο μου ποίημα είσαι εσύ

νεράιδες-ξωτικά το ‘χουν σιμώσει 

και φτάνει μια αγκαλιά κι ένα φιλί

ο έρωτας, τον έρωτα να νιώσει.

Το ωραιότερο μου ποίημα είσαι εσύ

σαν γεύεσαι το πάθος του φιλιού μου

ότι κι αν γίνει, πάντα νάσαι εκεί

να λάμπεις σαν τον ήλιο τ’ ουρανού μου.

Το ωραιότερο μου ποίημα είσαι εσύ

τις μέρες μου μ’ ελπίδα ζωγραφίζεις 

τυφλά σ’ ακολουθώ όπου κι αν βγει

τον θάνατο απ’ τα μάτια μου σκορπίζεις.

Το ωραιότερο μου ποίημα είσαι εσύ

στους χάρτες του κορμιού σου ταξιδεύω

τις πιο όμορφες θωρώ Ανατολές

στις φλέβες των χειλιών σου γαληνεύω.

Το ωραιότερο μου ποίημα είσαι εσύ

στα μάτια σου τον κόσμο μου αντικρίζω

μα πόσο σ’ αγαπώ δεν σου ‘χω πει

ότι έχω κι ότι είμαι στο χαρίζω!.

Anna P... 

Πόσο γνώριμη της μοναξιάς η έρημος.
Κι η απελπισία του νου, στο βυθό του εγωισμού, 
γυμνή από όνειρα να πλέει..
Να χάνεται… Να φεύγει..
Εκείνη την νύχτα,
που το ποτάμι αργά στα πόδια μας κυλούσε
και τα αστέρια, ψιθυριστά μας μιλούσαν..
Δεν σου είπα,
εκείνα που πάντα, πιο βαθιά με πονούσαν..
Θυμάμαι μονάχα πως σε κοιτούσα..
Κι η κόλαση που τώρα αντικρίζω, τότε
του έρωτα έμοιαζε ναναι ο παράδεισος.
Γιατί σ’ αγαπούσα..
Σ’ αγαπούσα τόσο πολύ.
Κι έτσι μέσα μου έμαθε η άβυσσος να ανθίζει.
Κι ας μην γυρίζει ο χρόνος..
Κι ας μην γυρίζουμε εμείς..
Εκεί που οι ψυχές μας έχουνε μείνει,
πάντα παράδεισος, θαναι..
Για να θυμούνται τα σώματα και οι καρδιές να πονάνε..
Anna P… 

ΕΣΥ

Μην πιστεύεις,

όσα

βλέπεις και ακούς.

Ξέρεις

Και οι δαίμονες 

με αγγέλους μοιάζουν.
Μάθε,

πίσω απ’ τις λέξεις

να διαβάζεις.

Πίσω από βλέμματα

ουρανό να κοιτάς.

Κι ύστερα

αφουγκράσου τη σιωπή

γυμνή, 

τον άνεμο πως καίει.

Με της ψυχής 

τα μάτια δες. 

Τα μυστικά 

της βροχής, τι φωτιές 

Να διαβάσεις 

τόλμησε

των αστεριών το ποίημα.

Γιατί.. 

θα 'ρθει η στιγμή

που το όνειρο για πάντα

μακριά θα χαθεί.

Και τότε,, 

Δεν θα γνωρίζεις 

Κι ούτε θα υπάρχει 

Κανένας
Κοντά να σου πει 

Αν είσαι..

Ζωντανή η Νεκρή.
         Anna P...