ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ

Διαβάζω την ωραία κοιμωμένη

δακρύζω και αρχίζει να νυχτώνει

με βλέπουνε οι φίλοι μου θλιμμένη

μα κείνο δεν θα δουν που με σιμώνει.

Κρατάει η μοναξιά μου ένα μολύβι

και ποιήματα σκαλίζει αρρωστημένα

ο κόσμος, η κατάντια του με θλίβει

τα όνειρα που φύγαν ηττημένα.

Κοράκια απ’το παράθυρο κοιτάζουν

σε μια άβυσσο τα σώματα καήκαν

τα πένθιμα ματάκια με τρομάζουν

τα χρόνια που απ’ τα χέρια μας χαθήκαν.

Πώς άλλαξε η σιωπή τα παραμύθια;

Κι αυτά που γράφω τώρα δεν πιστεύω

μας έγινε ο θάνατος συνήθεια

το γέλιο σου με ψέματα ληστεύω.

Αργά, πολύ αργά, θα έρθει η γνώση

μα τότε θα πετάξουν σαν πουλιά

εκείνοι που στ’ αλήθεια σ’ είχαν νιώσει

και κρύβονταν στην άδεια σου αγκαλιά.

Μονάχοι θα νυχτώνουμε στη λύπη

με δάκρυα θ’ ανθίζουν οι καιροί μας

και θάναι μακριά ό,τι μας λείπει

σα θάλασσα που στέρεψε η ψυχή μας..

Anna P…