Ναυαγισμένα όνειρα, σε θάλασσες μαβιές
στάξανε απ’ τα χέρια μου παράξενες κραυγές.
Στου χρόνου το τετράδιο, μια κόκκινη γραμμή
τα μάτια μου την άβυσσο κοιτούν απ’ το πρωί.
Αγκάλιασα τη θλίψη μου, λιγάκι πριν χαθώ
τραγούδια στον παράδεισο δεν μ’ έμαθες να πω.
Κι ήρθαν σιμά μου άγγελοι με του έβενου φτερά
κι είπαν πως όλα τέλειωσαν, τα πάντα είναι νεκρά.
Ξυπνήσανε οι θύμησες, τα πόδια αιμορραγούν
ξυπόλητα στην κόλαση τον θάνατο ποθούν.
Τα άνθη μου μαράθηκαν, τα αστέρια πια δεν κλαιν
λίγο πριν τα χαράματα κάηκε η Εδέμ!..
Anna P… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου