Βραδιάζει.
Ο νους μου στο έρεβος πλέει..
Καταπίνω δάκρυα και μασάω θλίψη.
Τα μάτια επιμένουν να μένουν κλειστά.
Γιατί ποτέ δεν τελειώνει ο γαμημένος ο πόνος;
Γιατί ανθίζουν αγκάθια στους δρόμους του έρωτα;
Τα γιασεμιά στα χέρια μας μαράθηκαν.
Καπνούς τα ρουθούνια εισπνέουν από καμένη ζωή
και τ’ άστρα,
σ’ ουράνιους τάφους σιωπής, δικά μας όνειρα θρηνούν..
- Μα γιατί κλαίω;
Αφού μ’ αγαπούν!..
Anna P…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου