Τη Σταχτοπούτα αντάμωσα, μακριά απ’ το παλάτι
τσιγαριλίκια κάπνιζε μαζί με την Χιονάτη
Οι νάνοι εξαφανίστηκαν κι οι πρίγκιπες φευγάτοι
τα παραμύθια έκλεψαν ξυπόλυτοι βατράχοι.
Τα ξωτικά πλανέψανε και πήραν τις νεράιδες
και στο παλάτι κόκκινες, πέφτουνε οι νιφάδες.
Μόνο η κακιά βασίλισσα μοιάζει ευτυχισμένη
που την καρδιά του βασιλιά κρατά φυλακισμένη.
Ο άνεμος λυσσομανά και τα πουλιά γρυλίζουν
τα όνειρα που χάθηκαν, ποτέ τους δεν γυρίζουν.
Κι αν η Χιονάτη ένιωσε τον κόσμο να ‘χει χάσει
θα ‘χει ψυχή γαλήνια στης μοναξιάς τα δάση.
Κι η Σταχτοπούτα αν γυρνά, λιώμα και μεθυσμένη
θα βρει έναν παράδεισο που θα την περιμένει.
Οι πρίγκιπες αν χάθηκαν, ίσως φανούν οι Ιππότες
και νιώσουν μες τα χέρια τους, αγάπες νάναι πρώτες!
Anna P…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου