ΝΥΧΤΑ ΑΣΕΛΗΝΗ

Νύχτωσε μα δεν φάνηκε απόψε η σελήνη,
άνοιξα το παράθυρο, αστέρια όμως δεν είδα,
με τάφο μοιάζει ανοιχτό της μοναξιάς η κλίνη
κι εγώ με μελλοθάνατο δίχως καμιάν ελπίδα.

Διαβολεμένε έρωτα με τη ματιά του τρόμου,
κάποτε στον παράδεισο, γυμνή μ’ είχες κρατήσει
ένα λουλούδι άνθισε στη μέση τ’ άδειου δρόμου,
μα ‘γω θωρώ την άβυσσο που ‘χει η σιωπή αφήσει.

Του φθινοπώρου το φιλί αισθάνομαι στο στόμα,
έπαψα να ονειρεύομαι πως βρίσκομαι κοντά του
τα δειλινά αιμορραγεί έρμη καρδιά στο χώμα,

βλέπω σκηνές ενός τρελού-εφιαλτικού θανάτου.
Δαίμονες μου ξεσκίζουνε το σώμα ως την ψυχή
Ω! η μελωδία των νεκρών στ’ αυτιά μου πως ηχεί.
       Anna P…