Ότι φεύγει από κοντά σου
πιο πολύ να τ’ αγαπάς
στο μπαούλο της καρδιάς σου
το άγγιγμα του να κρατάς.
Να φυλάξεις όσα πήρες
γέλια- δάκρυα- χαρές,
ήτανε γραφτό να γίνει
στον καθρέφτη σου να λες.
Όλα έπρεπε να γίνουν
μην σκαλίζεις, τα «γιατί».
Ότι αγαπάς να αφήνεις
να πετάξει σ’ άλλη γη.
Κι αν δικό σου μάτια μου ήταν
μην φοβάσαι, θα σε βρει.
Μέσα στ’ άστρα αυτού του κόσμου
η αγάπη πάντα ζει.
Μην ξεχνιέσαι κάθε νύχτα
στα ποτάμια των λυγμών,
κι ας τα δάκρυα να τρέξουν
απ’ τα χέρια των καημών.
Ότι φεύγει από κοντά σου,
πιο πολύ να τ’ αγαπάς.
Ίσως πόνεσε κι εκείνο
κάποτε για να γελάς.
Κοίτα το με ευγνωμοσύνη
σαν τον ήλιο το πρωί.
Κι αν δικό σου, μάτια μου ήταν
κάποτε θα ξαναρθεί!..
Anna P…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου