ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΕΙΔΩΛΟ

Γαντζωμένη η δυστυχία 
στις ρυτίδες του χρόνου, 
ξένο, βουβό, απόμακρο 
στέκεται το είδωλο σου.

Ψάχνεις σημάδια ευτυχίας
στις εφηβείας τις ουλές
αναρχικά για να θυμάσαι
πως δεν φοβόσουν ως τα χθες.

Πέφτει η βροχή μες την ψυχή σου,
κρύφτηκε ο ήλιος στον καημό,
έχει παγώσει το όνειρο σου
κι εσύ ρωτάς, «πως θα σωθώ;»

Τι περιμένεις; Κάνε κάτι
κοίτα εσένα μία φορά
μέσα σου είναι η ευτυχία
το ξέρεις τώρα πια καλά.

Άσε το φως απ’ την καρδιά σου,
να ομορφύνει τον καιρό,
κρύψε τον πόνο και το δάκρυ
σε ένα μπαούλο μυστικό.

Βάλε μαζί και ένα γράμμα
για τον παλιό σου εαυτό,
πες του “Αντίο” και “Λυπάμαι”
και ρίχ’ τα στον ωκεανό.

Κράτα μονάχα ότι σε κάνει
ψυχή μου να χαμογελάς,
γιατί την δύναμη του κόσμου
μέσα στα χέρια σου κρατάς!..
Αnna P…