ΠΕΛΑΓΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

Γδύθηκα απόψε κι έμεινα
γυμνή από αγάπη
στο άδειο το κρεβάτι μου
φωτιάς οφθαλμαπάτη.

Σ’ έναν καθρέφτη στέκομαι
ποια είμαι; Σε ποια μοιάζω;
μ’ ότι αντικρίζω θλίβομαι
κι ύστερα σκοτεινιάζω.

Τρομάζω όταν με κοιτώ
όλα μου μοιάζουν άδεια
τριγύρω φρίκη- θάνατοι
και στοιχειωμένα βράδια.

Δεν μας ακούν οι ζωντανοί
μήτε κι οι πεθαμένοι
θαρρείς πως δεν σ’ αντάμωσα
‘κείνο το καλοκαίρι.

Στη θλίψη οδηγήσαμε
μοιραία τα βήματα μας
και δυο σκιές γενήκαμε
στα σκοτεινά όνειρα μας.

Γδύθηκα απόψε κι έμεινα
γυμνή από αγάπη
απ’ την καρδιά μου κύλησε
το πορφυρό σου δάκρυ.

Δυο θάλασσες αντάμωσα
μια φορά… θυμάμαι
άνοιξα τα παράθυρα
κι έπαψα να κοιμάμαι.

Πέλαγα αναμνήσεων
και στη γωνιά του δρόμου
τραγούδια λέει ο άνεμος
στη μοναξιά του χρόνου!..
Anna P…